Kopalnia Guido

Piątek, 2 listopada 2012 · dodano: 04.11.2012 | Komentarze 0

Niemal każdy wie, że w Polsce można zwiedzić słynne kopalnie soli w Wieliczce i Bochni. Zdecydowanie mniej osób zdaje sobie sprawę, że można zobaczyć także kopalnie węgla. Jednym z miejsc udostępnionych do zwiedzania jest zabytkowa Kopalnia Węgla Kamiennego Guido w Zabrzu.



Kopalnię założył książę Guido Henckel von Donnersmarch w 1855 roku, aby dostarczyć węgiel do należącej do niego huty. Gdy złoża węgla wyczerpały się kopalnię przekształcono w węzeł odwadniania, który funkcjonował do lat 30-tych XX wieku. Później, kiedy sąsiadujące kopalnie zaczęły wydobywać węgiel na niższych poziomach węzeł zamknięto, a kopalnia stała się nieczynnym wyrobiskiem. W 1967 roku przekształcono ją w centrum doświadczalne, w którym testowano maszyny górnicze produkowane w zakładach KOMAG w Gliwicach. W 1982 roku w kopalni urządzono skansen górniczy, który funkcjonował do 1996 roku. Po długiej przerwie wznowił on działalność w 2007 roku jako Zabytkowa Kopalnia Węgla Kamiennego „Guido”. Zobaczyć tutaj można dwa poziomy: 170 i 320 metrów pod ziemią. Kopalnia należy do Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego.

Pierwszym, rzucającym się w oczy elementem, jaki spotykają turyści odwiedzający kopalnię Guido jest zbudowana w 1931 roku wieża szybowa szybu "Kolejowy". Teraz stalowa, nitowana konstrukcja, wcześniej, aż do 1888 roku była w pełni drewniana. Szyb kolejowy (przekrój o średnicy 4m) jest wyposażony w jedno urządzenie - maszynę wyciągową Berlin z 1927 roku (obsługiwaną przez silnik na prąd stały o mocy 560kW), która transportuje turystów na poziomy 170m i 320m pod ziemią. Warto zaznaczyć, że jest to maszyna na oryginalnych częściach, jedynie na bieżąco poddawana konserwacji.

Maszynownia...



... najpierw ją zwiedzamy i upewniamy się że działa sprawnie, abyśmy mogli zjechać na dół z prędkością 4 m/s oryginalną górniczą szolą, zamocowaną na stalowych linach o średnicy 46 mm oraz 980 metrach długości.

Poziom 170 to stara część kopalni pochodząca z XIX wieku.





Z podszybia poziomu 170 trasa prowadzi nas w głąb podziemi poprzez wykuty w litej skale przekop. W klimat XIX-wiecznej kopalni wprowadzą nas świetnie zachowane stajnie końskie sprzed przeszło stu lat.



Kopalniane chodniki doprowadzą nas do wielkich, murowanych komór, w których można zapoznać się z problematyką odwadniania podziemnych wyrobisk. Na tym poziomie udało się pokazać tradycje i kulturę górniczą - możemy obejrzeć ekspozycje górniczych narzędzi, lamp sprzętu ratunkowego oraz wystawę geologiczną. Wszystko w doskonale zachowanych korytarzach i komorach górniczych. Bardzo ciekawa też jest budowa geologiczna tego miejsca. Warstwy skał z zapisanymi na nich śladach tektoniki, nacieki, kryształy kalcytu - wszystko to składa się na ten swoisty rezerwat przyrody nieożywionej, który potęguje niepowtarzalną atmosferę tego podziemnego świata.









Komora Pomp.



I Skarbnik.



Następnie zjeżdżamy na Poziom 320. To drugi, najgłębszy poziom zabytkowej kopalni, wydrążony na przełomie XIX i XX wieku, z systemem korytarzy opartych na dwóch wyrobiskach o łącznej długości około 2,5 km, oferujący m.in. jedyną w Europie podwieszaną kolejkę górniczą.



Schodzimy wgłąb wyrobiska nachylonego pod kątem 18 stopni.



Tam można zobaczyć naturalne wyrobiska zachowane w stanie zbliżonym do pierwotnego. Atrakcją są tutaj stare, wciąż funkcjonujące maszyny górnicze takie jak:



Kombajn chodnikowy


Kombajn węglowo-bębnowy


I ulubione przenośniki taśmowe Ani...




... oraz 800-tonowy zbiornik na węgiel.

Po 2,5 godzinie zwiedzania wracamy na powierzchnię...