Pobudka nastąpiła dość wcześnie. Kierunek: Starý Smokovec.
Dziś wyrównam w końcu porachunki z jedna małą góreczką.
Zaczynamy! Kierujemy się w górę, przechodzimy obok dolnej stacji kolejki torowej na Hrebienok i wchodzimy na niebieski szlak. Po około pięćdziesięciu minutach docieramy do rozejścia Pod Slavkovským štítom.



Kierujemy się w prawo dalej niebieskim szlakiem. Przed nami ponad czterogodzinna wspinaczka na szczyt. Wędrujemy, kierując się w górę. Po pewnym czasie wychodzimy z lasu. Mijamy Platformę widokowa na krawędzi Sławkowskiego Grzebienia - Maksymilianka 1530 m n.p.m. (Slavkovska Vyhliadka) Idziemy teraz po większych blokach skalnych pośród kosodrzewiny. Wędrujemy wzdłuż grani Sławkowskiego Grzbietu. Szlak staję się dosyć męczący. Momentami wędrujemy blisko urwistej krawędzi.



Po jakimś czasie wędrówki szlak wprowadza nas między większe bloki skalne i wiedzie na Królewski Nos.
Docieramy na Kráľovský 2273 m.



Chwila na zdjęcia i ruszamy w dalszą drogę. Od Sławkowskiego szczytu dzieli nas już może z czterdzieści minut.



Paręnaście minut po dziesiątej osiągamy Slavkovský štít 2452 m n.p.m.
Mój najwyższy do tej pory dwutysięcznik, zdobyty. Hurraaaa udało się!



Wiola miała podwójną radość. Nie dość, że też był to jej najwyższy szczyt, to jeszcze pierwszy, który zdobyła na Słowacji.
A teraz coś ciekawego o tej górze.
Według legend Wierzchołek wielkiego i rozłożystego Sławkowskiego Szczytu był uważany niegdyś za najwyższy punkt w Tatrach. 6 sierpnia 1662 r. nastąpił gigantyczny obryw skalny, wskutek którego szczyt ten stracił ok. 300 m wysokości. (miałby wówczas 2752 m n.p.m.) Źródeł katastrofy dopatrywano się w długotrwałym oberwaniu chmury, trzęsieniu ziemi, meteorycie, a nawet w działalności groźnego smoka. Nazwa szczytu pochodzi od spiskiej wsi Wielki Sławków. Szlak turystyczny na szczyt wybudował w latach 1901–1908, w znacznej części własnym kosztem, Maximilian Weisz.
Panorama widokowa ze Sławkowskiego Szczytu jest… Hmm, chwilowo niedostępna.



Góra jednak ma chyba do mnie jakieś ale… Podobno dobrze prezentuje się stąd Dolina Staroleśna i jej otoczenie. Ale będzie okazja by tu kiedyś wrócić.
Na Sławkowskim przyszedł czas na ponad półtora godzinne leżakowanie na kamieniach. Ludzi spotykaliśmy bardzo mało. Co jakiś czas coś się odsłaniało zza chmurek i wrażenie było niesamowite.



Nadeszła pora na powrót choć można by było zostać tu jeszcze dłużej.
Po drodze robimy dużo ciekawych zdjęć.
(Szczególne podziękowania dla Pana, który miał cierpliwość do zrobienia tego zdjęcia).



Jesteśmy chwilę przed Maksymilianką, gdy z daleka widać helikopter ratowniczy.



Jak się potem okazało starszy pan koło siedemdziesiątki stracił przytomność i niestety nie udało się go uratować.
My bezpiecznie wracamy i schodzimy na Hrebienok 1285 m n.p.m. na górną stacje kolejki.



Na parkingu w Starým Smokovecu meldujemy się parę minut po osiemnastej.
Na koniec jeszcze jedna ciekawostka: różnica miedzy Starym Smokowiecem 990 m n.p.m. a Sławkowskim Szczytem 2452 m n.p.m. wynosi 1462 m.
Ciekawe co wymyślimy na jutro…

Dzień 3